กลับไปหน้าที่แล้ว

ประโยชน์ของปะการัง

การทำลายปะการัง

ช่วยกันอนุรักษ์แนวปะการัง

 

ประโยชน์ของแนวปะการัง

แนวปะการังเป็นแหล่งท่องเที่ยวทรงคุณค่า  ความงดงามของแนวปะการังใต้ท้องทะเลไทยดึงดูดนักท่องเที่ยวจากต่างชาติจากทั่วทุกสารทิศเข้ามาเที่ยวเป็นจำนวนมากดึงดูดเงินตราเข้าประเทศปีละหลายหมื่นล้านบาท แนวปะการังมีเฉพาะในทะเลเขตร้อนและบริเวณใกล้เขตร้อน ประเทศไทยเราอยู่ในเขตร้อนจึงทำให้มีแนวปะการังที่สวยงามจำนวนมาก ประเทศทางเขตหนาวเขามีเงินแต่ไม่มีแนวปะการัง ดังนั้นนักท่องเที่ยวจากประเทศเขตหนาวจำนวนมากจึงหลั่งไหลมาดำน้ำเที่ยวชมความงดงามใต้ท้องทะเลไทย ไทยเรามีของดีอยู่กับตัวเราอาจจะไม่รู้หรือรู้แต่ไม่ค่อยให้ความสำคัญ  เรามีเกาะสิมิลันที่เป็นโลกใต้น้ำที่ติดอันดับ 1 ใน 10 ของโลก เรามีเกาะสุรินทร์ที่มีแนวปะการังน้ำตื้นที่สวยงามที่สุดของประเทศ  เรามีเกาะเต่าที่มีแนวปะการังที่สวยงามของฝั่งอ่าวไทย คนไทยอาจไม่เห็นค่าแต่ฝรั่งมังค่าทำรายได้เข้ากระเป๋าแต่ละปีเป็นจำนวนมหาศาล  ที่เกาะเต่ามีร้านดำน้ำกว่า 40 ร้าน เป็นร้านดำน้ำของฝรั่งเกือบทั้งหมด ร้านของคนไทยมีเพียงไม่ถึง 5 ร้าน ฝรั่งเขาเห็นถึงความสำคัญเพราะบ้านเขาไม่มีพอเขาเห็นความสวยงามของใต้ทะเลบ้านเราเขาจึงจัดทัวร์ดำน้ำประชาสัมพันธ์ให้คนบ้านเขาทราบแล้วแห่กันมาเที่ยว หากเราไปดำน้ำที่เกาะเต่าจะเหมือนกับเราไปดำน้ำในต่างประเทศเพราะทีมงานเป็นฝรั่งทั้งหมด เจ้าของก็เป็นฝรั่ง ไกด์ใต้น้ำก็เป็นฝรั่ง ทีมงานที่ดูแลนักท่องเที่ยวใต้น้ำล้วนเป็นฝรั่ง ที่ยกตัวอย่างมาให้ฟังก็ต้องการให้เราๆ ท่านๆ ได้ทราบถึงประโยชน์ของแนวปะการังที่มีต่อการท่องเที่ยว   ที่ใดที่มีแนวปะการังสมบูรณ์ ที่นั่นก็จะมีสิ่งมีชีวิตมากมายทั้งฝูงปลาสวยๆ และสิ่งมีชีวิตอื่นๆ แล้วนักท่องเที่ยวก็ตามมา จึงทำให้เกิดธุรกิจตามมาอีกมากมาย  เราต้องนั่งรถไปท่าเรือ เราต้องนั่งเรือไปเกาะ ต้องกินต้องใช้ ทำให้เกิดอาชีพกับคนท้องถิ่นมากมาย ตาบใดที่ใต้ท้องทะเลไทยมีความสวยงามก็จะมีนักท่องเที่ยวมาเที่ยวไม่ขาดสาย เป็นการสร้างรายได้ที่ไม่ต้องลงทุนเพียงแต่เราช่วยกันอนุรักษ์ความงดงามนั้นไว้นานๆ 

สร้างเศรษฐกิจให้กับท้องถิ่น  เป็นผลมาจากการท่องเที่ยวทั้งนักท่องเที่ยวชาวไทยและชาวต่างประเทศ ทำให้เกิดการสร้างรายได้ให้คนท้องถิ่น ทั้งธุรกิจโรงแรมที่พัก เรือโดยสาร คนขับรถสามล้อ คนขายข้าวแกงที่ท่าเรือ ร้านอาหาร คนขับเรือ เจ้าของเรือนำเที่ยว และอีกมากมายมหาศาลที่เกี่ยวข้องกับการนักท่องเที่ยวที่ต้องอยู่ต้องกินต้องใช้ระหว่างการเดินทางไปเที่ยวยังแหล่งนั้นๆ ถ้าหากความงดงามหมดไปรายได้ก็หายไป ขอยกตัวอย่างหาดแม่รำพึง ที่นี่ไม่มีแนวปะการัง ความงดงามอยู่ที่หาดทรายขาวยาวกว่า 10 กิโลเมตร แต่ก่อนนั้นสะอาดและสวยงาม ในช่วงวันหยุดมีนักท่องเที่ยวไปเที่ยวกันมากทำให้เกิดธุรกิจตามมามากมาย ที่พักเต็มทุกที่ทุกห้อง บางครั้งเราต้องเสียเงินค่าที่พักแพงกว่าปกติเพราะต้องขอเช่าตัดคิวมาจากคนอื่น แต่ทุกวันนี้เงียบเหงา ร้านอาหารใหญ่ๆ ต่างปิดตัวลงเหลือแต่ร้านอาหารทะเลริมถนน ร้านข้าวเหนียวไก่ย่าง ที่พักต่างๆ ว่างเปล่า นั่นเป็นผลมาจากการสร้างโรงงานอุตสาหกรรมใกล้กับแหล่งท่องเที่ยวบางครั้งมีการทิ้งสารเคมีลงทะเล เราคงเคยได้ยินข่าวมาบ้างเกี่ยวกับการตายของปลาที่ชายหาดแม่รำพึงโดยไม่ทราบสาเหตุ บางครั้งลงไปเล่นน้ำแล้วคัน ปัจจุบันนักเที่ยวกำลังย้ายไปเที่ยวยังสถานที่ๆ ไกลกว่า เช่นเกาะช้าง เกาะกูด ทุกวันนี้หาดแม่รำพึงเงียบเหงาทำให้รายได้จำนวนมหาศาลหายไป

แนวปะการังเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์ทะเล  แนวปะการังเป็นที่หลบภัย เป็นแหล่งห่วงโซ่อาหาร เป็นที่วางไข่ของสัตว์น้ำทะเลจำนวนมาก ใต้ทะเลบนผืนทรายที่ว่างเปล่าเป็นที่อันตรายเพราะปลาตัวเล็กๆ ไม่มีที่ซ่อนตัวทำให้ถูกปลาใหญ่จับกินได้ง่าย ดังนั้นปลาตัวเล็กๆ จึงมาอาศัยอยู่หลบภัยอยู่ในแนวปะการัง เมื่อมีปลาเล็กก็จะมีปลาใหญ่ตามมาคอยดักจับปลาเล็กกินเป็นอาหาร เกิดเป็นชุมชนของสิ่งมีชีวิตใต้ท้องทะเลที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยทรัพยากรสัตว์น้ำ มีการวางไข่ มีการขยายพันธุ์ ทำให้จำนวนปลาเพิ่มมากขึ้น พวกอวนลากชนิดต่างๆ ก็ไม่อาจทำอันตรายได้เพราะมีแนวปะการังป้องกัน เนื่องจากแนวปะการังถูกทำลายไปเป็นจำนวนมากดังนั้นเราจึงต้องสร้างแหล่งหลบภัยให้สัตว์น้ำแทนแนวปะการังนั่นคือ การทิ้งยางรถยนต์เก่าๆ ลงทะเล ทิ้งตู้รถไฟเก่าๆ ทิ้งท่อคอนกรีตที่ไม่ใช้แล้วลงทะเลเพื่อให้สัตว์น้ำได้เขามาอาศัยและเจริญเติบโตดำรงเหล่าพันธุ์คงอยู่ต่อไปบนโลกใบนี้

เป็นแหล่งอาหารของมวลมนุษย์ สืบเนื่องจากข้างบนเมื่อปะการังเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของสัตว์ทะเล ก็ทำให้มีจำนวนปลามากขึ้น ปลาเหล่านั้นก็กลายเป็นอาหารของเราด้วยการจับไม่วิธีใดก็วิธีหนึ่งเช่น การตกปลา การวางลอบดักหมึก การวางลอบดักปลา การไดหมึกที่เอาแสงไฟล่อให้ปลาหมึกขึ้นมาแล้วใช้สวิงตัก แต่การประมงแบบนี้เป็นการจับสัตว์น้ำเพียงจำนวนหนึ่งไม่ใช่การจับสัตว์น้ำแบบจับเกลี้ยงไม่เหลือหรอเหมือนอย่างอวนลาก ยิ่งอวนตาถี่ๆ ด้วยแล้วจับหมดเกลี้ยงไม่มีเหลือทั้งปลาใหญ่ปลาเล็กเต่าทะเลลูกปลาที่ยังไม่โต เมื่อจับได้แล้วก็นำมาคัดขนาด ขนาดใหญ่ส่งขาย ขนาดเล็กก็ส่งเข้าโรงปลาป่น อีกไม่มีก็หมด หากมีแนวปะการังมากๆ ก็จะทำให้เรามีแหล่งอาหารสำรองมากขึ้น

 

 

 

 

d